Zelfdoding: kunnen we helpen om het te voorkomen?

In de afgelopen vijf jaar nam het aantal zelfdodingen sterk toe, zo blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Als oorzaak van suïcide wordt vaak naar de crisis verwezen. Mensen die werkloos raken, geen grip meer hebben op hun schulden of vereenzamen zijn bevattelijker voor depressies. Maar, kunnen we mensen die zelfdoding overwegen helpen? Kunnen we het voorkomen? 

Dat is de vraag die zich elke keer weer opdringt. De minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport stelde al eerder extra geld beschikbaar voor onderzoek naar zelfdoding. Het voorkómen van zelfdoding staat hoog op de agenda van de minister.

Taboe
‘Iemand die besloten heeft zelfmoord te plegen gaat een afgesloten, voor anderen ontoegankelijke […] wereld binnen waar elk detail klopt en elke gebeurtenis zijn besluit versterkt’, zo stelt A.Alvarez in ‘the Savage God’, zijn studie over suïcide. Iemand die besloten heeft tot zelfdoding sluit zich af, wordt onbereikbaar. Achteraf wordt vaak gezegd dat de omgeving het niet heeft zien aankomen.  ‘Praat erover, haal het taboe eraf’, is daarom een veelgehoorde aanbeveling. Vanuit dat idee ontstond online113, het online platform waar mensen anoniem terecht kunnen om te praten over hun gedachten over zelfdoding en hun mogelijke voornemens om er daadwerkelijk toe over te gaan. 

Weg van de pijn
“Dat je erover kunt praten is goed, en dat lucht tijdelijk op, maar haalt de oorzaak nog niet weg”, zegt neuroperformance specialist Jaap Mackaay. Vanuit zijn praktijk voor neurocoaching begeleidt Mackaay mensen met onder meer angststoornissen, post traumatische stress en depressies. “Een depressie uit zich in de vorm van fysiologische pijn, en die verdwijnt niet door een gesprek. Onze innerlijke drijvende kracht leidt ons normaal gesproken juist zoveel mogelijk weg van de pijn. Het is een natuurlijk mechanisme dat ons beschermt tegen pijn en tegenslag. In die zin is zelfdoding te verklaren als de meest extreme beweging ‘weg van de pijn’. 

Ongecodeerde fragmenten in het brein
En die fysiologische pijn wordt aangestuurd vanuit het brein, aldus Mackaay: “Wanneer je een voor jouw emotioneel ingrijpende gebeurtenis meemaakt waarbij je de controle over de situatie verliest, slaagt het brein er niet meer in om de juiste verbindingen te maken tussen de verschillende fragmenten. Deze ongecodeerde fragmenten, ook wel bad clusters genoemd, liggen verspreid in het brein. Je bent je daar niet bewust van. Wanneer ze geactiveerd worden door een overeenkomstige geur, kleur, vorm, beweging, geluid enz. tijdens een willekeurige andere gebeurtenis, dan kan dat opnieuw die pijn oproepen. Als neurocoach helpt Mackaay mensen met het opsporen en transformeren van deze emotionele frictie met behulp van de Progressive Mental Alignment®-methode.”

Hoe werkt de PMA Aanpak? 

Wanneer je een voor jouw emotioneel ingrijpende gebeurtenis meemaakt waarbij je de controle verliest, slaagt het brein er niet meer in om de juiste verbindingen te maken tussen de verschillende fragmenten. Deze ongecodeerde fragmenten liggen verspreid in het brein. Ze zijn niet tot een complete herinnering te herleiden, maar staan wel in verbinding met het deel van het brein dat verantwoordelijk is voor het opslaan en regelen van lichamelijke reacties en emoties (fysiologie). Wanneer ze geactiveerd worden door een nieuw binnenkomende geur, kleur, vorm, geluid of beweging enz, kan dat leiden tot tal van psychosomatische of psychische klachten zoals depressie, onrust, niet kunnen functioneren. Tijdens een PMA-sessie worden de onjuist gecodeerde fragmenten (bad clusters) opgespoord en hersteld.

*Dit artikel is gepubliceerd in het Famed Magazine (Januari 2016)