“Daar heb ik (g)een actieve herinnering aan”

Een paar weken terug werd ik benaderd door een politiefunctionaris.

Hij vertelde me dat hij na ruim 40 dienstjaren was uitgevallen met stress gerelateerde- en psychosomatische gezondheidsproblemen.

Het ging ‘gewoon’ niet meer. Hij had recent de diagnose PTSS gekregen en was nu aan het strijden om een erkenning beroepsziekte te krijgen.

Hij vertelde me dat hij – om bij zijn werkgever een erkenning beroepsziekte (PTSS) te kunnen krijgen – werd gevraagd om de incidenten te beschrijven waardoor zijn ptss-klachten zouden zijn ontstaan. Hiermee zou dan het verband tussen zijn ‘ziekte’ en het werk vastgesteld kunnen worden. En daarmee zou hij dan eerder de dienst kunnen verlaten. Toen ik hem vroeg wat hij diep van binnen het liefst zou willen, antwoordde hij na enige aarzeling; gezond worden, genieten van het leven, genieten van kinderen en kleinkinderen.

Het gesprek deed bij mij op een aantal door hem genoemde onderwerpen de wenkbrauwen fronzen.

Allereerst bestaat er geen catalogus van incidenten waaruit je kunt afleiden of iemand wel of geen klachten krijgt. Wat de één als vervelend, heftig, angstig, bedreigend of emotioneel ingrijpend ervaart, daar haalt de ander zijn schouders over op.

Waarom zou je deze dan opschrijven?

Daarnaast leren recente neurowetenschappelijke inzichten ons dat van gebeurtenissen die je je kunt herinneren je geen PTSS-klachten krijgt. Ervaringen die je je kunt herinneren zijn namelijk juist geanalyseerd, juist gecodeerd en juist opgeslagen in je brein. Die schaden je niet, maken je niet ziek en kun je aan.

Waarom zou je juist deze dan opschrijven?

De oorzaak van je ptss-klachten ligt in onjuist geanalyseerd, onjuist gecodeerd en daardoor onjuist opgeslagen materiaal in je onderbewuste brein. Je kunt je dit -let op – niet (zomaar spontaan) herinneren. Dat is neurofysiologisch onmogelijk. Laat staan opschrijven. Maar de oorzaak is er en heeft grootse invloed op je. En waar die oorzaak is ontstaan is ook nog maar de vraag…

Het onderbewuste deel van je hersenen (onze super ‘coding-machine’) koppelt je feitelijke waarnemingen – wat je ziet, hoort, ruikt, proeft en voelt – automatisch van seconde tot seconde aan de gevoelens die je op datzelfde moment in je lichaam ervaart. Het slaat emoties op als codes.

Stel je deze maar voor als kleuren. Hoe vager de kleur des te lichter de emotie. De prettige emoties worden als pastelkleuren opgeslagen en de negatieve als hele felle kleuren. De meest angstige emotie is dan knalrood.

Als gebeurtenissen te heftig voor je zijn, dan is de kleur van deze code zo fel rood dat er een kortsluiting in je hersenen ontstaat. De stoppen slaan als het ware door. Je onderbewustzijn heeft natuurlijk geen stoppen, maar wat er wel gebeurt is dat het proces van (zintuiglijke) gegevens verwerken anders verloopt dan normaal.

Het vervelende daarbij is dat je die heftige gebeurtenis, of een deel daarvan, later – let op! – niet meer spontaan kunt herinneren. Laat staan opschrijven. Terwijl het wel in je onderbewustzijn ligt opgeslagen. En daar zit de crux.

Ineens kan deze ‘stoorzender’ door nieuwe binnenkomende prikkels opspelen en een onaangenaam gevoel veroorzaken in je lichaam, zonder dat je – let op – dan bewust weet waar dit vandaan komt. Sterker nog; ze passen totaal niet bij datgene wat je op dat moment meemaakt. Als dit regelmatig voorkomt én langdurig aanhoudt, kunnen ze (soms pas jaren later) allerlei gezondheidsklachten veroorzaken.

Daarom is en blijft het zo belangrijk en nuttig om te begrijpen hoe ons brein werkt, maar nog belangrijker hoe ons brein onze fysiologie bestuurt. Het bepaalt alles wat je voelt, wat je vervolgens doet, wat je denkt, wat je vindt, wat je beslist, wat (en hoe) je beweegt, wat je zegt en nog veel meer.

Dat is dus niet niks.

Ben je het met me eens dat het absoluut de moeite waard is om daar dieper in te duiken?

De kennis van de zintuigelijke gegevensverwerking van het (onderbewuste) brein tijdens – voor jou – buitengewone emotioneel ingrijpende gebeurtenissen en de consequenties daarvan voor je gedrag, je presteren en last but not least je gezondheid geven ons de mogelijkheid om ‘anders vast te houden’. Om de leefwereld van mensen leidend te maken en de wereld van regels, protocollen en processen, de zgn. systeemwereld daaraan ondersteunend te laten zijn. Maar niet andersom, want dat leidt bewust of onbewust tot ziektewinst en dat kent uiteindelijk alleen verliezers.

Begrip van de taalregels van het brein biedt perspectief op gezond worden, weer kunnen genieten van het leven en van kinderen en kleinkinderen. Daarmee kunnen we professionals aan boord houden en voorkomen dat ze hun droombaan voortijdig vaarwel (moeten) zeggen.

Zelfdoding: kunnen we helpen om het te voorkomen?

In de afgelopen vijf jaar nam het aantal zelfdodingen sterk toe, zo blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Als oorzaak van suïcide wordt vaak naar de crisis verwezen. Mensen die werkloos raken, geen grip meer hebben op hun schulden of vereenzamen zijn bevattelijker voor depressies. Maar, kunnen we mensen die zelfdoding overwegen helpen? Kunnen we het voorkomen? 

Dat is de vraag die zich elke keer weer opdringt. De minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport stelde al eerder extra geld beschikbaar voor onderzoek naar zelfdoding. Het voorkómen van zelfdoding staat hoog op de agenda van de minister.

Taboe
‘Iemand die besloten heeft zelfmoord te plegen gaat een afgesloten, voor anderen ontoegankelijke […] wereld binnen waar elk detail klopt en elke gebeurtenis zijn besluit versterkt’, zo stelt A.Alvarez in ‘the Savage God’, zijn studie over suïcide. Iemand die besloten heeft tot zelfdoding sluit zich af, wordt onbereikbaar. Achteraf wordt vaak gezegd dat de omgeving het niet heeft zien aankomen.  ‘Praat erover, haal het taboe eraf’, is daarom een veelgehoorde aanbeveling. Vanuit dat idee ontstond online113, het online platform waar mensen anoniem terecht kunnen om te praten over hun gedachten over zelfdoding en hun mogelijke voornemens om er daadwerkelijk toe over te gaan. 

Weg van de pijn
“Dat je erover kunt praten is goed, en dat lucht tijdelijk op, maar haalt de oorzaak nog niet weg”, zegt neuroperformance specialist Jaap Mackaay. Vanuit zijn praktijk voor neurocoaching begeleidt Mackaay mensen met onder meer angststoornissen, post traumatische stress en depressies. “Een depressie uit zich in de vorm van fysiologische pijn, en die verdwijnt niet door een gesprek. Onze innerlijke drijvende kracht leidt ons normaal gesproken juist zoveel mogelijk weg van de pijn. Het is een natuurlijk mechanisme dat ons beschermt tegen pijn en tegenslag. In die zin is zelfdoding te verklaren als de meest extreme beweging ‘weg van de pijn’. 

Ongecodeerde fragmenten in het brein
En die fysiologische pijn wordt aangestuurd vanuit het brein, aldus Mackaay: “Wanneer je een voor jouw emotioneel ingrijpende gebeurtenis meemaakt waarbij je de controle over de situatie verliest, slaagt het brein er niet meer in om de juiste verbindingen te maken tussen de verschillende fragmenten. Deze ongecodeerde fragmenten, ook wel bad clusters genoemd, liggen verspreid in het brein. Je bent je daar niet bewust van. Wanneer ze geactiveerd worden door een overeenkomstige geur, kleur, vorm, beweging, geluid enz. tijdens een willekeurige andere gebeurtenis, dan kan dat opnieuw die pijn oproepen. Als neurocoach helpt Mackaay mensen met het opsporen en transformeren van deze emotionele frictie met behulp van de Progressive Mental Alignment®-methode.”

Hoe werkt de PMA Aanpak? 

Wanneer je een voor jouw emotioneel ingrijpende gebeurtenis meemaakt waarbij je de controle verliest, slaagt het brein er niet meer in om de juiste verbindingen te maken tussen de verschillende fragmenten. Deze ongecodeerde fragmenten liggen verspreid in het brein. Ze zijn niet tot een complete herinnering te herleiden, maar staan wel in verbinding met het deel van het brein dat verantwoordelijk is voor het opslaan en regelen van lichamelijke reacties en emoties (fysiologie). Wanneer ze geactiveerd worden door een nieuw binnenkomende geur, kleur, vorm, geluid of beweging enz, kan dat leiden tot tal van psychosomatische of psychische klachten zoals depressie, onrust, niet kunnen functioneren. Tijdens een PMA-sessie worden de onjuist gecodeerde fragmenten (bad clusters) opgespoord en hersteld.

*Dit artikel is gepubliceerd in het Famed Magazine (Januari 2016)

“Verder zonder grenzen”

Een referentie in blogvorm. Ontvangen van een cliënte.

Een stoer politiewijf

Daar stond ik dan; een stoer politiewijf die tegen haar grenzen aan gelopen was. Op het moment dat ik letterlijk op testbeeld ging besefte ik dat. Ik wist ineens niet meer waar ik het zoeken moest. Door mijn werk verloor ik geleidelijk mijn partner aan de spoken in mijn hoofd die keer op keer opdoemden gedurende de dag en ook ’s nachts. Ik bokste jaren (onbewust) aan tegen een machocultuur en wist soms van voren niet meer dat ik van achteren leefde. Ik sprak mezelf toe, omdat ik worstelde om daar mee om te gaan, met gedachten als:

  • “Hoe moet ik daar mee om gaan?
  • “Ik ga toch niet uitvallen?” 
  • “Nee joh; je weet toch waar je voor gekozen hebt?” en 
  • “de vooroordelen over vrouwen bij de politie; die zijn toch niet op mij van toepassing?”
  • “Vooruit, niet zeiken en vooral niet kwetsbaar zijn”

Ik zocht hulp

Natuurlijk; ik wist dat politiewerk heftig kon zijn toen ik aan mijn carrière begon. Maar zo erg? Mijn – al zeg ik het zelf –  stoere karakter had me gebracht tot waar ik nu stond en ik moest aan mezelf toegeven dat het niet meer (alleen) ging. En zocht hulp.

De reguliere zorg haakte af

De reguliere zorg haakte af vanwege de heftige verhalen. Hulpverleners hadden een houding van: “Wat erg voor je”. Ik had daar helemaal niets mee.  Maar er moest toch een mogelijkheid zijn om dit op een andere, doeltreffende manier te doorbreken?

Een coach en aanpak die mij aansprak

Ik kwam met Jaap in contact en had met hem gelijk een klik. Jaap had als ex-politieagent aan een half woord van mij genoeg om te begrijpen wat ik bedoelde. Vanwege zijn executieve achtergrond voelde hij aan wat ik voelde, zowel op straat, maar ook in de organisatie. Hij snapt de cultuur. Hij spreekt mijn taal. Dat was zo! belangrijk. Jaap is een coach die warm en sociaal is zonder je te verliezen. Hij is oprecht en verstaat zijn vak. De type coach die niet op zijn klok kijkt tijdens de afspraken die ik met hem had, goed doorvraagt en echt wil weten wat jij ziet! Ik gun elke politievrouw en -man een coach als Jaap. De vooruitstrevende aanpak waarmee Jaap me heeft geholpen – en waarbij ik toch zelf de regie in handen had –  sprak me gelijk aan. No-nonsense, concreet, snel, doeltreffend met als resultaat een blijvende oplossing voor de chaos in mijn hoofd. Geweldig!

De aanpak heeft als doel om bewustwording te vergroten van de oorzaken van saboterende gedragspatronen en gezondheidsproblemen. Daarnaast draagt de aanpak bij aan verandering in denken, doen en vooral vitaliteit. Samenvattend en vrij vertaald is het een vooruitstrevende aanpak gericht op mentale gelijkgerichtheid. Het staat bekend onder de naam Progressive Mental Alignment® en is de ‘missing link’ die bestaande therapieën , trainings- en coachingtechnieken versterkt om duurzame resultaten te behalen. De basis van deze aanpak wordt gevormd door recente neurowetenschappelijke inzichten en -ontdekkingen over de werking van het (onderbewuste) brein.

Een kado voor het leven

Ik werd me bewust van mijn ‘triggers’ en wat de reden was van mijn gedrag, mijn emoties en van mijn reacties. Maar ook wat er de reden van is geweest dat ik door m’n hoeven ben gegaan, de dingen in de praktijk mij al die jaren zo uit balans hebben gebracht en vooral hoe ik dit nu en in de toekomst – zelf – blijvend kan beïnvloeden.

Werkzaam in een hoogrisico beroep?

Werk jij in een zgn. hoogrisico beroep? Ga een keer naar Jaap en je snapt dat dat waar je weerstand tegen hebt te maken heeft met alles in jou wat aandacht verdient.

Mijn advies

Ik kan iedere politieman of -vrouw die tegen zijn of haar beperkingen aan loopt deze coach en baanbrekende aanpak adviseren. Gewoon; omdat het werkt!  

Jaap; bedankt!

H.T. te B.

“De volgende stap in GGZ”

Artikel geplaatst op (uitnodiging van de hoofdredacteur van) GGZTotaal

“We weten allemaal dat kennis niet genoeg is om mensen te helpen veranderen. Cognitie moet worden gecombineerd met beïnvloeden. Het begrijpen van invloed is de koninklijke weg naar het onbewuste” (Manfred Kets de Vries)

Een stijgend aantal mensen krijgt te maken met psychische en psychosomatische gezondheidsproblemen. Om deze problemen het hoofd te bieden wordt primair gebruik gemaakt van de algemeen bekende reguliere benaderingen. Professionals werkzaam in de GGZ voelen dat er een (aanvullende) nieuwe impuls moet komen die verder gaat dan de technieken die ze nu kennen en gebruiken om dit vraagstuk het hoofd te kunnen bieden.

Velen zijn dan ook op zoek naar nieuwe (aanvullende) methoden. In dit artikel wordt aandacht gevraagd voor een nieuwe krachtige benadering die laagdrempelig, snel en veilig is en oplossingen biedt met blijvende resultaten.

Algemeen bekende methoden

De meeste methoden baseren op een cognitieve benadering, waarbij door middel van logisch redeneren een poging wordt gedaan om veranderingen tot stand te brengen. De achterliggende gedachte daarbij is, dat indien de logica aangeeft dat ons gedrag niet wenselijk is, we gaan inzien dat we ons gedrag wel moeten aanpassen. Het is daarbij van doorslaggevend belang dat de zorgverlener goed leert luisteren, doelgerichte vragen stelt en probeert op basis van de diagnose een advies te formuleren (bijvoorbeeld om een cliënt te helpen om de realiteit anders te interpreteren). Sommige adviezen zijn erop gericht om lastige situaties juist op te zoeken en deze meerdere malen te ondergaan, net zo lang totdat de client voldoende gehard is om correct met de situatie om te kunnen gaan wanneer dit patroon zich de volgende keer herhaalt. De praktijk heeft laten zien dat in het overgrote deel van alle huidige methoden het oude gedrag na een tijdje toch weer de overhand neemt (terugvalgedrag).

Nieuwe inzichten 

Op basis van de nieuwste inzichten vanuit de neurowetenschappen is het duidelijk geworden dat de basis van ons gedrag voortkomt uit neurobiologische processen in de cortex (met name het deel dat ons onderbewuste brein vormt). Grofweg betekent dit dat ons onderbewuste brein constant bezig is om onze zintuiglijke waarnemingen te vergelijken met eerder opgedane ervaringen. Dit constante vergelijkingsproces vindt niet alleen plaats op het niveau van complete gebeurtenissen, maar ook met ieder detail van onze waarneming afzonderlijk. In dit laatste zit de catch.

Als we in het hier en nu details waarnemen die in ons onderbewuste brein eerder opgeslagen details activeren waaraan zeer krachtige negatieve gevoelens gekoppeld zijn (voortkomend uit trauma’s uit ons verleden), dan wordt ons gedrag primair bepaald door deze onderbewust geactiveerde negatieve gevoelens (fysiologische lading). Als deze gevoelens krachtig genoeg zijn, dan helpt geen enkele vorm van logica ons meer om ‘redelijk’ gedrag te blijven vertonen. Waargenomen details fungeren op deze wijze als triggers voor eerder gevormde negatieve gedragspatronen, waardoor deze opnieuw actief worden. Doordat de juiste inzichten omtrent dit onderbewuste mechanisme nog niet bekend waren bij het ontwikkelen van de nu algemeen bekende generatie aan methoden, was men ook niet in staat om de oorzaak van de problematiek op een nieuwe en effectieve wijze aan te pakken.

Een vooruitstrevende nieuwe benadering

Het effect van deze negatieve triggers (genaamd bad clusters) moet niet worden onderschat. Enkele voorbeelden hiervan zijn: elke vorm van onredelijk gedrag, depressiviteit, plotseling agressief gedrag, moeheid, angst- en dwangstoornissen, gebrek aan levenslust, tot en met fysieke klachten als burn-out, fibromyalgie en PTSS vinden hun oorsprong in deze geactiveerde bad clusters.

Om tot een effectievere aanpak te komen, is het noodzakelijk ons bewust te worden van de triggers die deze bad clusters activeren. Deze triggers leiden ons via een nieuwe vooruitstrevende en baanbrekende benadering naar de inhoud van de bad clusters. Deze aanpak stelt ons in staat om vervolgens de gevonden bad clusters te transformeren, waardoor deze fysiologische stoorzenders permanent van hun gedrag-ontregelende kracht worden ontdaan. Deze nieuwe benadering staat bekend onder de naam Progressive Mental Alignment® (PMA). Een laagdrempelige, snelle en effectieve aanpak die direct aantoonbare resultaten creëert.

Minder zorgkosten, betere resultaten

Een nieuwe generatie methode, zoals PMA, verschaft cliënten de vereiste tools om zelfstandig de oplossingen in hun eigen brein te vinden. Hierdoor wordt de financiële druk op de zorgsector en het werkverzuim door emotionele gezondheidsklachten beduidend verminderd. PMA kan in dit proces op verschillende manieren een rol spelen.

De preventieve benadering

Door cliënten inzicht te geven in de recentelijk ontdekte ‘taalregels’ van hun onderbewuste brein leren ze de oorzaak van hun huidige gedrag en emoties begrijpen en krijgen ze de tools aangereikt om de oorzaak van hun problemen (bad clusters) zelf op te sporen en te transformeren voordat deze tot ernstige gezondheidsproblemen of gedragsstoornissen kunnen leiden. Men krijgt hierdoor ook een dieper inzicht in het hoe en waarom van het functioneren van anderen. 

De correctieve benadering

Anderzijds is er de correctieve aanpak. Op het moment dat mensen dusdanig ernstig en langdurig last ervaren van genoemde klachten en zij niet in staat zijn om zelfstandig de oorzaak te vinden en te verhelpen zijn er speciaal opgeleide PMA Coaches die de begeleiding kunnen doen. 

Hoe werkt Progressive Mental Alignment? 

Door gebruikmaking van gedetailleerde vraagtechnieken die het bewustzijn inzicht verschaffen in de onderbewuste processen bereiken we gebieden waar we normaliter nooit zouden komen. PMA maakt daarbij gebruik van de meest fundamentele wetmatigheden en biochemische processen van het brein. Op hetzelfde moment dat de ongecodeerde inhoud van een Bad Cluster zich aan het bewustzijn openbaart zal de juiste codering ervoor zorgen dat de negatieve gevoelens letterlijk in seconden uit ons lichaam wegvloeien, om plaats te maken voor een ongekend gevoel van opluchting en positieve fysiologie.

PMA coachingsessies zijn 1 op 1 sessies en duren doorgaans twee uur, waarin de client en de PMA coach samenwerken om de emotionele stoorzenders (bad clusters) te verwijderen die de client saboteren, belemmeren en ziek maken.

Onderbouwing en vervolgonderzoek

Grondlegger van Progressive Mental Alignment®is Joop Korthuis. Hij ontwikkelde de PMA-aanpak op basis van een intensieve neurowetenschappelijke studie en meer dan 25 jaar ervaring in de medische professie en personal coaching. Vanuit een holistische denkwijze ontwikkelde hij de methode. Hij is schrijver van het boek „Innerlijke Macht”, waarin hij de basistechniek beschrijft en verklaart.

In 2014 hebben studenten van de Universiteit Utrecht nader onderzoek gedaan naar de PMA-aanpak. De inzichten van Korthuis worden in dit onderzoek onderbouwd aan de hand van wetenschappelijke literatuur. De conclusies uit dit onderzoek geven belangrijke input en aanbevelingen om de effectiviteit van de methode in de toekomst verder en blijvend te kunnen onderbouwen.

Informatie en contact

Wilt u meer weten over de de PMA-aanpak, de onderliggende neurowetenschappelijke inzichten of over het door de Universiteit Utrecht uitgevoerde onderzoek? Bel of mail bewust! 

Jaap

“Focus op de oorzaak, niet op de klacht”

De opkomst van Progressive Mental Alignment®

Inleiding
Het aantal mensen dat kampt met psychische en psychosomatische gezondheidsproblemen stijgt. Om deze problemen het hoofd te bieden wordt primair gebruik gemaakt van de algemeen bekende reguliere benaderingen. Veel hulpvragers ‘vallen’ terug en hebben onvoldoende baat bij de reguliere trajecten. Hulpverleners zijn dan ook op zoek naar nieuwe (aanvullende) methoden. PMA-coach Jaap Mackaay helpt mensen met de  Progressive Mental Alignment®-methode:  een methode die emotionele fricties in het brein opspoort en transformeert. Met opmerkelijke resultaten. 

Daniëlle kwam een paar jaar geleden in een burn out terecht. Daniëlle: “Ik heb heel veel spanning op mijn werk gehad, kreeg last van angsten en hyperventilatie, ik trok het op een gegeven moment niet langer en kwam thuis te zitten.” Ze kwam bij de reguliere hulpverlening  terecht, maar het hielp niet echt. De re-integratie kwam maar niet van de grond.  Via via kwam ze bij PMA-coach Jaap Mackaay terecht en maakte kennis met de PMA-aanpak. Inmiddels kan ze wel zeggen dat haar leven veranderd is. “De klachten zijn sterk verminderd. Mijn depressieve buien zijn voor een groot deel verdwenen, ik heb geen last meer van angsten. Emotioneel ben ik veel stabieler. Van hyperventilatie heb ik geen last meer doordat de stress veel minder is. Ik word minder snel kwaad en kan ruzie van anderen nu veel beter negeren. Ook ben ik minder dwingend naar mijn omgeving toe.”


Bad clusters
“Ik behandel geen klachten, ik ga samen met de cliënt op zoek naar de oorzaak, en die is gelegen in het brein”, aldus PMA-coach Jaap Mackaay. Die klachten hebben, bezien vanuit de visie van de Progressive Mental Alignment®-methode, hun oorsprong in de zogenoemde bad clusters. Wat is een bad cluster en hoe ontstaat deze? Mackaay: “Wanneer je een voor jou emotioneel ingrijpende gebeurtenis meemaakt, kun je controleverlies ervaren. Stel je bent als jong kind getuige van een verschrikkelijke ruzie tussen je ouders. Je ervaart die situatie als zeer bedreigend. De angst die je voelt kan zo sterk zijn dat het te veel voor je wordt. Je sluit je vervolgens automatisch af voor een deel van de prikkels die je ervaart, dat is een onbewust proces. De filtering vindt plaats omdat het kind die hoeveelheid prikkels op emotioneel en fysiologisch niveau niet aankan. Deze prikkels laat je niet toe in je bewustzijn, maar ze worden wel in je brein opgeslagen als ongecodeerde fragmenten die niet meer tot een herinnering  te herleiden zijn. Dat noemen we een bad cluster.” 

Negatieve triggers
Van die bad clusters kun je last krijgen wanneer deze in het dagelijks leven opnieuw geactiveerd worden door een geur, kleur, vorm, geluid of beweging enz. Dat kan dat leiden tot tal van psychosomatische of psychische klachten. Mackaay: “Het effect van bad clusters  moet niet worden onderschat. Onredelijk gedrag, depressiviteit, plotseling agressief gedrag, moeheid, angst- en dwangstoornissen, gebrek aan levenslust, tot en met fysieke klachten als burn-out, fibromyalgie en PTSS vinden hierin hun oorsprong.”


Mentale plaatjes kijken
Tijdens een PMA-sessie worden deze bad clusters  opgespoord en door het brein zelf hersteld. PMA coachingsessies zijn 1 op 1 sessies en duren doorgaans twee uur, waarin de cliënt en de PMA-coach samenwerken om deze emotionele stoorzenders  te verwijderen. Hoe gaat zo’n sessie in zijn werk? Daniëlle: “Jaap start meestal met de vraag wat mij recent het meest heeft gestoord.  De eerste gebeurtenis die dan bij me opkomt is vertrekpunt in de PMA-sessie. Wat je feitelijk gaat doen is ‘mentale plaatjes kijken en voelen’.  De plaatjes worden ‘spontaan’ door je onderbewuste aangeleverd. Je herbeleeft stap voor stap de situatie en zoomt daarbij uiteindelijk in op zaken zoals kleuren, geuren, smaken, bewegingen en vele andere details  die je een naar gevoel geven. Deze gevoelens brengen je weer naar een volgend mentaal plaatje (een gebeurtenis die je ook eerder hebt opgeslagen) net zolang totdat je je bewust wordt van de uiteindelijke  ‘stoorzender’, de bad cluster.  De details die daarmee samenhangen, worden opnieuw door je hersenen verwerkt. Geheel automatisch én heel bijzonder. De negatieve, nare gevoelens vloeien daarna als het ware uit je lichaam weg.”


Groei in functioneren

In het geval van Daniëlle zijn de bad clusters ontstaan in haar jeugd, ze is vaak getuige geweest van heftige ruzies. Daniëlle vertelt: “In een PMA-sessie kom je bij gebeurtenissen uit het verleden waarvan jij je (op onderdelen) niet bewust bent. En dat zijn niet de leukste gebeurtenissen uit je leven. Je gaat als het ware naar de pijn toe. Al tijdens en na de sessies voelde ik mij energieker.  Ook merkte ik in de loop van de tijd groei in mijn functioneren, ik kreeg daar ook opmerkingen over uit mijn omgeving.”


‘PMA gaat dieper’
 Heeft ze een idee waarom PMA bij haar wel aansloeg en gesprekken met de psycholoog niet? “Bij de psycholoog had ik het gevoel: jij begrijpt er helemaal niets van. Ik moest dingen in mijn gezinssituatie gaan veranderen, vond ze. Ik had steeds het gevoel; er moet meer bij mij gebeuren. PMA gaat veel dieper.” Mackaay: “Met reguliere therapieën proberen we vaak ons gedrag te veranderen of te trainen. Dat werkt misschien even, maar als je de oorzaak van binnen onaangetast laat, kun je terugval verwachten. En dat is wat we meestal zien gebeuren.”


Minder zorgkosten, betere resultaten

Een nieuwe generatiemethode, zoals PMA, verschaft cliënten de vereiste tools om zelfstandig de oplossingen in hun eigen brein te vinden, aldus Mackaay:”De methode is effectief, heeft een blijvend effect en de trajecten zijn van een relatief korte duur. Hierdoor kunnen we de financiële druk op de zorgsector en het werkverzuim door emotionele gezondheidsklachten beduidend verminderen.” 

Preventief en correctief
PMA kan preventief ingezet worden, aldus Mackaay: “Door cliënten inzicht te geven in de ‘taalregels’ van hun onderbewuste brein leren ze de oorzaak van hun huidige gedrag en emoties begrijpen. We kunnen hen vervolgens tools aanreiken om deze bad clusters zelf op te sporen en te transformeren vóórdat  ze tot ernstige gezondheidsproblemen of gedragsstoornissen leiden. Cliënten krijgen op deze manier ook beter inzicht in het hoe en waarom van het functioneren van anderen.”  Anderzijds is er de correctieve aanpak. Mackaay: “Mensen die ernstig en langdurig kampen met  genoemde klachten en niet in staat zijn om zelfstandig de oorzaak te vinden en te verhelpen kunnen voor begeleiding  terecht bij  speciaal opgeleide PMA-coaches.” 

Meer weten?
Meer weten over de PMA-aanpak en de onderliggende neurowetenschappelijke inzichten?

Jaap

“Het is geen probleem, maar het voelt wel zo!”

(over hoe saboterende overtuigingen –  geprogrammeerd in ons onderbewuste brein – onze ambities en gedrag bepalen)

Recent mocht ik een topondernemer begeleiden. Hij worstelde met een – zakelijk? – dilemma. Een aantal jaren geleden had hij zijn droom waargemaakt door de aanschaf van een A-merk personenauto. De koning te rijk was hij!

Zo’n auto ‘hoorde op zijn niveau’ en ‘in het netwerk waarin hij al jaren vertoefde’.“ Het is daarnaast “goed voor mijn imago”, zo vertelde hij me en “het geeft me het nodige zelfvertrouwen om zaken te kunnen doen”. Maar de crisis had ook de branche waarin hij werkte in zijn greep. Ook in zijn bedrijf moest op de kosten worden gelet. Allerlei uitgaven werden weer eens kritisch tegen het licht gehouden en waar nodig werd er flink gesneden. Uiteindelijk ontkwam hij er niet aan en was ook de auto onderwerp van heroverweging. En dat deed pijn. Mentale (emotionele) pijn!

Afscheid nemen van zijn droomauto? Loslaten? Kleiner gaan rijden? Statusverlies? Wat zouden zijn ‘vri€nden’ daar wel niet van zeggen?

Allerlei ongewenste gevoelens maakten zich  – op de meest vreemde momenten – van hem meester. En die stemmingswisselingen hadden zo weer hun invloed op de sfeer thuis en in zijn zakelijke contacten.

Hij begreep niet waar die gevoelens vandaan kwamen en deed er alles aan om deze te onderdrukken en niet te voelen. Hij was al tot het besef gekomen dat het zo niet kon doorgaan (door o.a. zijn onrustgevoelens en slaapproblemen) en wilde bij zichzelf onderzoeken waar zijn ongewenste gevoel vandaan kwam. Als neurocoach begeleidde ik hem bij het opsporen en transformeren van zijn emotionele frictie (op onderbewust niveau). De ‘stoorzenders’ in zijn brein die hem parten speelden (en die hij al eerder in zijn leven had opgedaan ten tijde van allerlei voor hem ingrijpende momenten en gebeurtenissen) werden stuk voorstuk opgespoord¹ en omgezet in inspirerende energie.

Zijn saboterende en belemmerende overtuigingen verdwenen als sneeuw voor de zon.

En daarvoor in de plaats kwamen allerlei overtuigingen die hem – en last but not least zijn bedrijf – ten goede kwamen. Hij heeft zijn ‘droomauto’ inmiddels verkocht, rijdt nu in een prachtige nieuwe en goedkopere! auto. De koning te rijk is hij!

Zijn dilemma was objectief gezien geen probleem, maar het voelde zo!

Jaap

Uitgeblust? Depressief? Angstig?  Daar kies je toch niet bewust voor?

Geschreven op uitnodiging voor de PTSS-special van de Politievakbond ANPV. Voor elkaar!

Daar zit je dan! Goed opgeleid. Op en top getraind. Vol idealen. Maar thuis, omdat je gevoel je plotseling in de steek laat. De straat, die tot voor kort jouw domein was, boezemt je ineens angst in. Waar jij anderen altijd moed in praatte, ervaar je nu depressieve gevoelens. En in ‘de sterke arm’ herken je jezelf al helemaal niet meer. Integendeel. Je voelt je moe, machteloos en onbegrepen.

Een helaas stijgend aantal politiefunctionarissen krijgt te maken met psychische en psychosomatische gezondheidsproblemen, niet in de laatste plaats vanwege de beroepsuitoefening. Dat emotioneel ingrijpende ervaringen in de politiepraktijk impact hebben op je functioneren en je gezondheid laat zich raden. In mijn praktijk voor neurocoaching kom ik dan ook steeds vaker politiefunctionarissen tegen.
Als voormalig collega weet ik als geen ander wat je dagelijks meemaakt. En ook al is het je werk; als mens raakt het je toch. Misschien niet altijd direct, maar onbewust altijd. En dat manifesteert zich soms pas jaren later in klachten die niet altijd bewust verklaarbaar zijn. Onbewust des te meer.

De invloed van het onderbewustzijn
Het onderbewuste deel van je hersenen koppelt namelijk je feitelijke waarnemingen – wat je ziet, hoort, ruikt, proeft en voelt – aan de gevoelens die je op datzelfde moment in je lichaam ervaart. Het slaat emoties op als codes. Stel je deze maar voor als kleuren. Hoe vager de kleur des te lichter de emotie. De prettige emoties worden als pastelkleuren opgeslagen en de negatieve als hele felle kleuren. De meest angstige emotie is dan knalrood.

Emotioneel ingrijpende gebeurtenissen
Als gebeurtenissen te heftig zijn, dan is de kleur van deze code zo fel rood dat er een kortsluiting in je hersenen ontstaat. De stoppen slaan als het ware door. Je onderbewustzijn heeft natuurlijk geen stoppen, maar wat er wel gebeurt is dat het proces van (zintuiglijke) gegevens verwerken anders verloopt dan normaal. Het vervelende daarbij is dat je die heftige gebeurtenis, of een deel daarvan, later niet meer spontaan kunt herinneren. Terwijl het wel in je onderbewustzijn ligt opgeslagen. En daar zit de crux. Ineens kan deze ‘stoorzender’ door nieuwe binnenkomende prikkels opspelen en een onaangenaam gevoel veroorzaken in je lichaam, zonder dat je dan bewust weet waar dit vandaan komt. Sterker nog;

ze passen totaal niet bij datgene wat je op dat moment meemaakt. Als dit regelmatig voorkomt én langdurig aanhoudt, kunnen ze allerlei gezondheidsklachten veroorzaken zoals verminderde energie, burn-out en (posttraumatische) stress.

Bewuste acties werken soms onvoldoende
Bij klachten zoals hierboven genoemd ligt de gang naar de reguliere gezondheidszorg voor de hand. Terecht, want we willen allemaal van onze kwalen af. Wat ik echter vaak terug krijg van mijn cliënten is dat medicijnen, het volgen van trainingen, ademhaling-technieken en zelfs gesprekken bij een psycholoog die onaangename reacties niet altijd wegnemen. Ondanks al die bewuste inspanningen valt een aantal mensen terug in het oude klachtenpatroon. Juist die mensen zijn gebaat bij een aanpak waarbij niet op de kwalen zelf maar op de onbewuste oorzaken, die ‘stoorzenders’ wordt ingezoomd.

Snelle en effectieve aanpak
De sleutel naar herstel van energie, motivatie en gevoelens van zelfverzekerdheid ligt in de werking van onderbewuste breinprocessen.
Sinds 2007 coach ik mensen die open staan voor de kracht van het onderbewustzijn. Daarmee leren ik mensen niets aan, maar help ze met het wegnemen van die sterke maar o zo vervelende stoorzenders. Wanneer we daar in slagen staat niets een onbekommerd leven in de weg. Je moet er alleen wel bewust voor kiezen.

Jaap

“De blijvende indruk op je hersenen”

Op 18 jarige leeftijd begon ik aan de politieopleiding. Een half jaar later – tijdens de stage – was ik aanwezig bij mijn eerste sectie. Een vrouw met ingeslagen schedel. Dat de hersenen een grote indruk op mijn leven en carrière zouden hebben kon ik toen nog niet bevroeden…. Op diezelfde dag mijn eerste ophanging. Ik mocht mee met de forensisch rechercheur die na de sectie deze zaak “nog even kon doen”. Hij was in de buurt en nu ik er toch was kon ik hem wel even helpen …. Wat een dag en wat een verhaal voor m’n stageverslag. Daar kon je in die tijd mee op school komen! Er zouden nog veel ingrijpende en heftige ervaringen volgen. Dodelijke aanrijdingen (waarvan een met m’n eigen buurman), een bejaard echtpaar zien verbranden in een auto, dode kinderen bij een woningbrand, zelfdodingen van mensen die voor een rijdende trein sprongen, achtervolgingen, bankovervallen, heterdaadaanhoudingen, e.v.a.

Het boek “Onder Spanning” (werken bij de politie) van Joost van der Wegen dat is verschenen, doet verslag van vele zeer bekende, herkenbare en ingrijpende gebeurtenissen uit de politiepraktijk die politiemensen in hun carrière hebben meegemaakt, verwoord én hebben opgeslagen. Joost van der Wegen beschrijft eveneens de noodzakelijke en groeiende aandacht voor mentale weerbaarheid en de initiatieven die er in de afgelopen jaren zijn genomen om de politiefunctionaris sterker te maken. Want dat daar nog een hoop in valt te doen wordt in het boek ook uitvoerig beschreven en toegelicht. Vergeten doe(t) je (brein) deze gebeurtenissen namelijk nooit. Letterlijk.

Inmiddels werk ik – 30 jaar na mijn eerste sectie – als breincoach en gebruik ik de meest recente neurowetenschappelijke inzichten over de werking en invloed van ons onderbewuste brein bij de begeleiding van o.a. politiemensen die worstelen met stress gerelateerde en psychosomatische gezondheidsproblemen. Bij ingrijpende gebeurtenissen gaat ons brein de analyse, codering en opslag van binnenkomende gegevens namelijk anders doen, waardoor er zgn. neurofysiologische stoorzenders ontstaan in het onderbewuste deel, die op hun beurt een enorme (negatieve) invloed hebben op onze emoties, ons gedrag, ons presteren en onze gezondheid.

Hulp verlenen aan hen die deze behoeven is voor veel (voormalig) politiemensen de drijvende en blijvende waarde in hun werk. Waar anderen liever wegkijken, stappen zij er juist op af. Joost heeft dat in zijn boek op een pakkende en boeiende wijze beschreven. Ik heb het boek met meer dan normale belangstelling en in één adem uitgelezen.

Iedereen die werkzaam is (geweest) bij de politie zal zich hierin herkennen. En voor iedereen die wil begrijpen wat het betekent om in deze maatschappij politieman te zijn; lezen! Van harte aanbevolen. Dank je wel Joost voor deze waardevolle aanwinst.

Jaap

“Ontstickeren”

Al weer even geleden attendeerde een vriendin me op een pakkend You-tube filmpje over labeling kids met ‘Mental Disorders’. Onwillekeurig deed het me denken aan uitingen die je binnen de Nationale Politie hoort en leest over politiemensen met verminderde weerbaarheid en stress gerelateerde klachten. Zo las ik over de ‘PTSS-diender’,  over een diender die patiënt werd en noemde de Nationale ombudsman hen lang geleden ‘gewonde helden’.

Dient dit woordgebruik eigenlijk deze politiemensen? Hoe past het ‘stickeren’ van politiemedewerkers bij de hartekreet van de eerste korpschef van de Nationale politie: “Ik wil maar één gevoel binnen ons korps en dat is het ‘wij’ gevoel!”? Natuurlijk, onderling vertrouwen, gehoord kunnen worden, (h)erkenning van je problemen door je collega’s én door je leidinggevende(n) is essentieel. Laat daar geen misverstand over bestaan. Maar om nou bij de koffieautomaat aangesproken te worden met: “Ben jij ook een PTSS-diender?” of “Ben jij ook een gewonde held?” Dat klinkt niet echt gezond. Zeg nou zelf: voelt dat goed? En zo’n etiket hindert je ook om aan anderen te kunnen laten zien wie je écht bent.

Advocaat Jan Vlug verwoordde het treffend: “door een sticker op iemand te plakken, ontmenselijk je die persoon”. En columnist en psychiater Bram Bakker noemde de DSM-catalogus het ‘stickerboek der psychiaters’. Het ‘wij-gevoel’ bereik je niet door je medewerkers te stigmatiseren en die medewerkers zelf help je daar al helemaal niet mee!  “Etiketten plak je op flessen, niet op mensen”, dus weg ermee! 

Als we ‘hulp verlenen aan hen die deze behoeven’ op tijd praktiseren, dan kunnen we veel leed, strijd, kosten én dit stickeren voorkomen.

Wil jij ook #ont-stickeren? Ben je nieuwsgierig, open-minded en op zoek naar een snelle, effectieve, preventieve en baanbrekende aanpak? schrijf je dan in voor één van mijn (online) masterclasses “Brein in bedrijf“, lees de referenties van bezoekers en/of neem ook eens vrijblijvend contact op. Alles begint uiteindelijk met bewustwording. Ik help je graag!

Oh ja…hierbij het eerder genoemde filmpje. Het bekijken zeker waard.

Jaap